بی وفا

 

    بی وفا بین .پس از رفتن من نپرسید کجا رفت ؟

    چرا رفت ؟ چه آمد به سرش ؟

    از اول وفا نمودی چندان که دل ربودی ،

    چو مهر سخت کردم سست آمدی به یاری .

    چنانت دوست می دارم که اگر روزی فراق افتد

    تو دوری از من توانی کرد و من دوری از تو نتوان نمود.

    ای رفته به قهر وعده های تو چه شد ؟

    مهر تو کجا رفت و وفای تو چه شد ؟

    این تیرگی آخر به کجا روی آورد

    آن آیینه رخسار صفای تو چه شد ؟

 

                     

سزاوار محبت

   

     ای سزاوار محبت ،ای تو خوب بی نهایت

                                  همه ذرات وجودم ،به وجودت کرده عادت

    به خدا دوست داشتن تو هم یه عشقه هم عبادت

                                  تو سزاواری که باشی ،همدم روزها و شبهام

   تا که عشقتو ببینی ،توی جونم و تو رگهام

                                 بشنوی دوستت دارم رو حتی از فرم نفسهام

  با نوازشهای دستت ،سوختن از تب رو شناختم

                                تب عشق آتشینی که من به اون قلبمو باختم

  قاصد بودن من بود ،موج خوشحالی چشمات

                                وقتی که عشقو می دیدم توی قطره های اشکات

   هر کی از عشق گریه کرده ،شادی رو تجربه کرده

                                تا شبی در حرم عشق ،سفری به کعبه کرده

  ای که برده ای مرا ،تا مرز یک عشق خدایی

                                بیا پاره ی تنم باش تو که پاک و بی ریایی

  اوج فریاد دلم شد ،عاشقانه دل سپردن

                               در وجود تو شکفتن با تو بودن یا که مردن

  هر کی از عشق گریه کرده ،شادی رو تجربه کرده

                               تا شبی در حرم عشق سفری به کعبه کرده

                                

تقدیم به روح بلند عاشقان

 

 سادگی مرا ببخش که خویش را تو خوانده ام

                                        برای برگشتن تو به انتظار مانده ام

 سادگی مرا ببخش که دلخوش از تو بوده ام

                                        تو را به انگشتر شعر مثل نگین نشانده ام

 به من نخند و گریه کن چرا که جز نیاز تو

                                       هر چه نیاز بود و هست از در خانه رانده ام

 اگر به کوتاهی خواب ،خواب مرا سایه شدی

                                      به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام

  گلوی فریاد مرا سکوت دعوت تو بود

                                     ولی من این سکوت را به قصه ها رسانده ام

 دوباره از صداقتم دامی برای من نساز

                                     از ابتدا دست تو را دراین قمار خوانده ام

 گناه از تو بود و من نیازمند بخششت

                                    چرا که من در ابتدا تو را ز خود نرانده ام

 گناهکار هر که بود کیفر آن مال من است

                                   به جرم آن داغ عطش بر لب خود نشانده ام

  

 

     بر خاک بخواب نازنین تختی نیست

                                             آواره شدن حکایت سختی نیست

      از اشکهای پاک خود فهمیدم 

                                        لبخند همیشه راز خوشبختی نیست           

                 

 

 

بزن تار

 

  تو روزگار رفته ، با این همه امیدم ،ببین چی سهم ما شد

 از عاشقی تباهی ،از زندگی مصیبت ،از دوستی شکستو از سادگی خیانت 

 بزن تار که امشب باز دلم از دنیا گرفته ، بزن تارو بزن تار

 بزن تا بخونم با تو آواز بی خریدار،بزن تارو بزن تار

 برای کوچه غمگینم ،برای خونه غمگینم

 برای تو ، برای من ، برای هر کی مثل ما داره می خونه غمگینم

 بزن تار ای همیشه با منو از من صمیمی تر

 واسه اونکه تو کار عاشقی می مونه غمگینم

 به راه عاشقی مردن ،به خنجر دل سپر کردن

 واسه هر کی که آسون نیست آسون نیست

 برای جاودان بودن واسه عاشق دیگه راهی بجز

 دل کندن از جون نیست ،آسون نیست

 بزن تا بخونم ، همینو میتونم

  برای کوچه غمگینم ، برای خونه غمگینم

  برای تو ،برای من ،برای هر کی مثل ما داره می خونه غمگینم

  بزن تار ای همیشه با منو از من صمیمی تر

  واسه اونکه تو کار عاشقی می مونه غمگینم

  بزن تار که امشب باز دلم از دنیا گرفته ،بزن تار

 

حرف دل عاشق

 

  اگه كسي ديوونت بود ، بازيش نده

  اگه عاشقت بود ، دوستش داشته باش

  اگه دوست داشت ، بهش علاقه نشون بده

  اگه بهت علاقه داشت ، فقط بهش لبخند بزن

  اينطوري هميشه يه پله ازش عقبتري

  اگه يه روزي خسته بشه و يه پله بيادعقب تازه ميشه مثل تو

  

    هر وقت تنها شدي ستاره هارو بشمار

    اگه کم اومد قطره هاي بارون رو بشمار

    اگه بند اومد رو دوستي من حساب کن

    نه کم مياد نه بند مياد...

      

     اي عشق مدد كن كه به سامان برسيم

                                              چون مزرعه تشنه به باران برسيم

     يا من برسم به يارو يا يار به من 

                                              يا هردو بميريم و به پايان برسي

     

     رسم دوستي اين است

    روزي با كسي اشنا ميشوي

    انتخاب ميكني

    دوست ميداري

    دوست ميدارد

   وروز بعد:...."فاصله،"تنهايي" تنهايی

    

حرف دل

 

خدایا امروز چقدر دلم گرفته ،چقدر تنهام ولی این تنهایی مال امروز نیست.خیلی وقته این

حس تو وجودم لونه کرده . به هر کس محبت کردم به جز بی محبتی ندیدم.

 خدای خوبم تو که همیشه هوامو داشتی ،الان وقتش نیست تو هم تنهام بذاریا!

 من که جز تو محرمی ندارم .

 خدا جون دیگه اشکم آرومم نمیکنه ،از اینکه همیشه باید سکوت کنم  خسته شدم .

 چرا ما باید بازیچه دست همدیگه قرار بگیریم،چرا برای همنوع خودمون ارزش قائل

  نیستیم،چرا همیشه اول خودمون ؟

 چرا احساس دیگری رو به بازی میگیریم ؟

چرا زندگی دیگران برامون بی ارزش شده ؟

 خدای خوبم تو که از روزگارم بیشتر از هر کسی خبر داری، تو رو به خودت

 قسم میدم روزنه ای برای دلتنگی هام و مشکلاتم باز کنی.

 خدایا کسایی که دوسشون دارم رو همیشه در پناه خودت حفظ کن،

 با اینکه هر کسی یه جور با زندگیم بازی کرد حتی عزیزانم........

 

اشک و خون

 

تفاوتهای خون و اشک

خون قرمزه رنگه عشقه.اشک بیرنگه درد عشقه.

خون وقتی میاد  بیرون می سوزه اما اشک اول می سوزه بعد میاد بیرون.

خون مال زخم جسمه ولی اشک مال زخم روحه.

جای زخم خون خوب میشه ولی ماله اشک خوب نمیشه.

خون همیشه ماله درده و غمه ولی اشک بعضی وقتا مال شادی و از رو خوشیه.

 

 

یه روز همه زندگیم بودی....

 

 از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

 رفتم از کوی تو لیکن از عقب سر نگران

 ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

 تو بمان و دگران ،وای به حال دگران

 می روم تا که به ساحل نظری باز رسد

 محرم ما نبود دیده کوته نظران..

 

 

                           یک نظر بر ابر کردم ،باریدن گرفت

                یک نظر بر باد کردم ،نالیدن گرفت

             تکیه بر دیوار کردم ،خاک بر فرقم نشست

         خاک بر فرق آن کس نشیند که یار از من گرفت     

           

سست پیمان

 

                                

  عاشقان من سست پیمان نیستم

  ترک کردم گر که یار خویش را،

  دوستان یک لحظه از من بشنوید

  تا بگویم حال زار خویش را،

  روزگاری بهر یاری بیوفا

  صرف کردم روزگار خویش را

  چون در عاشقی خوب ساخت

  رفت و آخر کرد کار خویش را

  رفت گرفت یار دیگری

  برد از خاطر قرار خویش را

  چون دیدم نمی گنجد در یک دل دو مهر

  ترک کردم سپس نگار خویش را....... 

                     

 

گریه قلب

 

 گریه کن ای قلب من ،دیوانه شو او میرود

 بعد از این با هر کسی بیگانه شو او میرود

 گریه کن این گریه ها پایان ندارد

 جز تو کس بر ماتمم اشکی نبارد

 خاطر آور قصه ما قصه عشق و وفا بود

 روزگاری هر کسی با قصه ما آشنا بود

 این زمان ای قلب من با داغ غمها مانده ام

 چون درخت پیر غم تنهای تنها مانده ام

 

 

 

 اینم یه یادگاری از یه عزیز که خیلی دوسش دارم

 

هر کس دل ما میشکند

 

 به قلبت بیاموز همیشه عاشق باشه،ولی عاشق هر قلبی نباشه

      

 

    هر کس به طریقی دل ما می شکند

 

    بیگانه جدا دوست جدا می شکند

 

    بیگانه اگر می شکند حرفی نیست

 

   از دوست بپرس که او چرا می شکند؟

 

   از دوست بپرسید که آخر جانم

 

   دانی که دلم بی تو چرا میشکند؟

 

   با دوست بگویید که هر شب سازد

 

   هر روز به یادش همه را می شکند

 

   گر گوشه چشمی به گدایش سازد

 

   این قامت رعنا به تمنا شکند

 

   شلاق زنان به تاب گیسویش دل

 

   اندر طلب باد صبا می شکند

 

   این لعل لبش کر به لبم باز آید

 

   شکر به کجا ؟خمر طلا می شکند

 

   گر آیینه ای عکس رخ یار دهد

 

   این عشق بدان آیینه را می شکند

 

 

  

 

چقدر سخته تو چشمهاي کسي که تمام عشقت رو دزديده وبه جاش يه زخم هميشگي رو قلبت

هديه داده زل بزني وبه جاي انکه لبريز از کينه و نفرت بشي،حس کني هنوزم دوسش داري.

چقدر سخته توخيالت ساعت ها باهاش حرف بزني اما وقتي ديدش هيچ چيزي به جز سلام نتوني

 بگي..... چقدر سخته وقتي پشتت بهشه دونه هاي اشک گونه هاتو خيس کنه، اما مجبور باشي

 بخندي تانفهمه هنوزم دوسش داري

 

  نمي بخشمت ....

 بخاطر تمام خنده هايي كه از صورتم گرفتی ....

 بخاطر تمام غمهايي كه بر صورتم نشاندي ....

 نمي بخشمت ....

 بخاطر دلي كه برايم شكستي .... ..

 بخاطر احساسي كه برايم پرپر كردي .....

 نمي بخشمت ....

 بخاطر زخمي كه بر وجودم نشاندي .....

 بخاطر نمكي كه بر زخمم پاشیدی .....

 و مي بخشمت بخاطر عشقي كه بر قلبم حك كردي

 

   

     عشق دروغی بود که در تمام این سال ها باورش داشتم و چه تاوان سنگینی داشت همین اشتباه کوچک

                                                                   

                                                            زندگی چیست؟

اگر خنده است چرا گریه می کنیم؟ اگر گریه است چرا می خندیم؟

اگر مرگ است چرا زندگی می کنیم؟اگر زندگی است پس چرا می میریم؟   

اگر عشق است چرا به آن نمی رسیم؟اگر عشق نیست پس چرا عاشقیم؟

                                                           

 

 

قتی به دنیا اومدی تو تنها کسی بودی که گریه میکردی

 سعی کن جوری زندگی کنی که وقتی رفتی تنها تو بخندی و بقیه گریه کنن

 

                                                                      

          

 

وقتی با 1 انگشت به سمت کسی اشاره مي کنی و مسخرش ميکنی

 اگه خوب به دستت دقت کنی 3 تا انگشتت به سمت خودته

                                                          

                                                                    

 

 

به پشته سرم نگاه کردم دو تا رد پا دیدم یکی مال من بود یکی مال خدا اما بعضی جاها رد پاها فقط یکی میشد از خدا پرسیدم چرا تو سخت ترین لحظات تنهام گذاشتی خداوند فرمود اون رد پا ماله منه من توی اون لحظه تو را در اغوش گرفتم

 

 

                                                                 

دستم بوی گل مي داد. مرا به گل چيدن متهم کردند. هيچ كس با
خود فكر نكرد كه شايد گلي كاشته باشم

 

                                                               

    آرزوی من این است : نتراود اشک بر روی چشمانت مگر از شوق زیاد . و به

اندازه هر روز تو عاشق باشی. عاشق آنکه تو را می خواهد و به لبخند تو از

خویش رها می گردد و تو را دوست بدارد به همان اندازه که دلت می خواهد

                                                                                                     ( مریم )

                                                               

 

ویرانه

  

      نفس برآمدو کام از تو بر نمی آید

              که بخت من از خواب در نمی آید

                زبس که شد دل حافظ رمیده از همه کس

                              کنون ز حلقه زلفت به در نمی آید

                                     در دل و جان خانه کردی عاقبت 

                                               هر دو را ویرانه کردی عاقبت

                                     آمدی کاتش در این عالم زدی

                              وانگشتی تا نگردی عاقبت

                         ای زعشقت عالمی ویران شده

                   قصد این ویرانه کردی عاقبت

           ای دل مجنون و از مجنون بدتر

                     مردی مردانه کردی عاقبت

                          عشق با بی خویش بردی در حرم

                                       عقل را بیگانه کردی عاقبت

                                             شمع عالم را عقل چاره ام

                                                شمع را پروانه کردی عاقبت

                                من تو را مشغول می کردم دلا

                              یاد آن افسانه کردی عاقبت

               در دل و جان خانه کردی عاقبت

           هر دو را ویرانه کردی عاقبت